زمینه های سیاسی و اقتصادی فاشیسم در ایتالیا و اسپانیا

فاشیسم به عنوان پدیده ای نو ظهور ،در سال های میان دو جنگ جهانی در برخی کشورهای اروپایی پا به عرصه حیات گذاشت . این پدیده زاییده بی رحمی های یک دوره جنگ فراگیر ،بحران های اقتصادی ، ناسازگاریهای طبقات و بدبختی های سیاسی سالهای بعد از جنگ جهانی اول بود . در اروپا اولین کشوری که به نظام فاشیستی روی آورد ایتالیا در سال 1922 م بود. عقب ماندگی ها و کوتاهی های رژیم پارلمانی در ایتالیا ساختار سیاسی کشور را مورد تهدید قرار داد و این خلأ قدرت در سیاست ایتالیا فرصت را برای مطرح ساختن موسولینی در صحنه ملی داد. موسولینی برای یکه تاز شدن خود در میدان رقابت توانست با آمیختن ارعاب و رشوه قدرت را در قبضه خود در آورد. وی پس از رسیدن به قدرت تمامی حزب های موجود در ایتالیا را منحل کرد و حزب فاشیست را به عنوان یگانه حزب معرفی کرد . یکی از راههای استحکام قدرت موسولینی ایجاد حکومت وحشت بود اما وحشیانه ترین حملات وی علیه فاشیست های ناراضی بود که اسرار فساد و تروریسم فاشیست را فاش می ساختند موسولینی از آغاز سیاست خارجی را در صدر برنامه هایش قرار داد. در سیاست خارجی کمتر به کاهش عداوت و خصومت بین المللی علاقمند بودبلکه به گسترش خصومت ها می پرداخت .در کسب امتیاز قیمومیت استعماری برای ایتالیا پا فشاری می کرد . همچنین از پرداختن به توطئه چینی لذت می برد و علاقمند آن بود که اسپانیا به عنوان برگی در بازی علیه بریتانیا به مدار فاشیستی آورده شود اما جنگ داخلی اسپانیا به علت بی رحمی ها و عدم کارائی ایتالیائیها و تلف کردن منابع کمیاب ،در میان طرفداران فاشیست ها در داخل و خارج ایتالیا موجب موضع گیری شدید تری شد و فرانکو بر خلاف تصور موسولینی نه تنها در یک جنگ شدید اروپا جانب موسولینی را نگرفت بلکه روشن ساخت که منابع ملی اسپانیا بر ایدئولوژی مقدم است .